Moja praca z ludźmi pozwoliła mi spojrzeć na rzeczy inaczej. To jeden z wielu przywilejów i wyzwań, jakie miałem. To właśnie na moją zdolność do dokładnego postrzegania rzeczy liczą. Muszę zobaczyć, gdzie ukrywają prawdę. Muszę widzieć ich ból, nawet jeśli próbują go ukryć. Muszę też widzieć ich mocne strony, nawet jeśli są na nie ślepi. Ta zdolność do jasnego i wyraźnego widzenia jest kamieniem węgielnym każdego rodzaju uzdrawiania. Werbalna pierwsza pomoc opiera się na tej zdolności w szczególny sposób.
Ważne rzeczy
Czasami jest to tak proste, jak delikatne przypominanie ludziom o ważnych rzeczach, o których kiedyś wiedzieli lub które intuicyjnie wyczuwali, gdy byli młodsi. Ale w trakcie pracowitego, biznesowego życia zapomnieli. Nauka się zmienia. Być może nigdzie nie jest to bardziej widoczne niż w zrozumieniu i leczeniu chorób i ludzkiego ciała. Po pierwsze, powiedzmy sobie jasno: nie jesteśmy tym, za kogo się uważamy. Wielu z nas żyje w przekonaniu, że nasza praca, konta bankowe i wizerunek (to, jak wyglądamy, czego pragniemy i nasz sukces społeczny) są naszą tożsamością.
Zachowujemy się tak, jakby nasze ciała były przypadkowymi cząsteczkami, goniącymi za jakimś mosiężnym pierścieniem. Czasami wpadamy na inne ciała, niektóre z nich lubimy i przez jakiś czas poruszamy się w grupie, a niektóre nas odpychają. Najnowsze badania epigenetyczne i bardziej ugruntowane zasady fizyki kwantowej pokazują, że jesteśmy czymś więcej niż "masą" i "materiałem". Jesteśmy złożonymi i misternie połączonymi istotami zbudowanymi z energii. Jesteśmy stale ewoluującymi przejawami myśli i nie tylko one mają na nas wpływ.
Ludzki genom
Bruce Lipton, biolog komórkowy, który wykazał, że ludzki genom jest adaptowalny i że nasze myśli (obrazy lub idee) wpływają na nas na najbardziej fundamentalnym poziomie naszej egzystencji, jest największym zwolennikiem tej linii. Biolodzy wierzyli, że DNA "kontroluje" życie komórki od lat pięćdziesiątych XX wieku. Jednak badania Liptona ujawniły, że komórki mogą przetrwać miesiące bez jądra. Nadal reagowały na swoje środowisko i zachowywały się jak wcześniej. Jeśli nie były to geny, to co kontrolowało zachowanie i zachowanie komórek?
Doszedł do wniosku, że DNA reaguje na środowisko, dokonując wyborów w oparciu o to, co postrzega. Oznacza to, że obrazy i przekonania, które przechowujemy w naszych umysłach i najgłębszych częściach naszych istot, wpływają na to, jak się leczymy. Wpływa to nie tylko na to, jak się czujemy emocjonalnie, ale także na to, jak zachowują się nasze komórki i czy dostosowują się, czy też stają się sztywne i zdeformowane. Lipton twierdzi, że geny nie mogą być włączane lub wyłączane samodzielnie. To nasze środowisko społeczne i osobiste sygnalizuje, że wymagana jest zmiana. Stres i strach sygnalizują potrzebę "ochrony", a nasze geny reagują. Nasza percepcja genetyczna jest odzwierciedleniem tego, jak postrzegamy nasze zdrowie, zarówno fizyczne, jak i emocjonalne.
Przekonania
Wyobrażenia i przekonania przekładają się bezpośrednio na naszą genetykę. W ten sposób tworzymy nasze przeznaczenie. Ten prosty, ale oszałamiający fakt naukowy jest powodem, dla którego werbalna pierwsza pomoc, czyli terapeutyczne wykorzystanie słów do fizycznego leczenia, działa tak dobrze. Jest to szczególnie ważne dla dzieci, które wciąż uczą się być wolne od oczekiwań społecznych. Dzieci są bardziej otwarte na możliwości. Dzieci są bardziej otwarte na sugestie. Mogą zobaczyć potwora pod łóżkiem i wizualizować jego magiczne uzdrowienie. Mogą też zatrzymać krwawienie, wizualizując w myślach kran.
Werbalna pierwsza pomoc może nie tylko pomóc im w bezpośrednim kryzysie (upadek, oparzenie lub przerażający koszmar), ale może również zapewnić im zasoby, które będą trwać przez całe życie. Uczymy dzieci, jak zmienić ich postrzeganie bólu, zmienić ich reakcje immunologiczne i szybko przezwyciężyć strach. Pomaga im to nauczyć się samokontroli. Werbalna pierwsza pomoc to metoda, której używamy, aby pomóc naszym dzieciom poczuć, że mogą kontrolować swoje myśli, uczucia i sposób, w jaki wykorzystują je w pełni.
Zapamiętaj
Są to podstawowe zasady, o których należy pamiętać, jeśli ty lub ktoś, na kim ci zależy, jest ranny, chory lub wymaga operacji.
- Energia porusza energię. Twoje komórki reagują na energię na jej najbardziej podstawowym poziomie. W oparciu o postrzeganie i myślenie, genetyka może się zmienić.
- To, co myślisz, jest tak samo ważne jak to, co jest. To coś więcej niż tylko powtarzanie ładnych aforyzmów w lustrze. To fundamentalny system przekonań. To twój system operacyjny lub podstawowe programowanie.
- Twoje słowa mogą zmienić sposób, w jaki inni leczą się. Są dwie rzeczy, które możesz zrobić, aby pomóc komuś, kto jest zraniony lub przestraszony.
ABC
Werbalna pierwsza pomoc nie jest trudna. (Zobacz The Worst Is over, Acosta/Prager), ale najważniejsza jest relacja. ABC komunikacji terapeutycznej są niezbędne do budowania relacji z kimś, na kim ci zależy (niezależnie od tego, czy są to relacje krótkoterminowe, czy długoterminowe).
- Autorytet: Za kim powinniśmy podążać, jeśli musimy uciec z płonącego budynku? Za strażakiem. Naturalnym instynktem jest podążanie za kimś, kto jest niedoinformowany i kto naszym zdaniem wie, co robi. Aby pozwolić komuś podążać za nami (naszymi słowami), w kierunku spokojniejszego i bardziej uzdrawiającego stanu, ważne jest, aby podejść do niego z takim samym autorytetem.
- Wiarygodność: Musimy wierzyć w to, co mówimy. Nie oznacza to, że powinniśmy mówić komuś, że dana procedura go zrani lub że jest skazany na zagładę. Oznacza to uznanie, gdzie ktoś jest w tej chwili. Nasza wiarygodność spada do zera, gdy mówimy "wszystko jest w porządku", gdy jest jasne, że nie wszystko jest w porządku.
- Współczucie: Nasze współczucie można porównać do fali dźwiękowej niosącej melodię. Nasze przesłania uzdrowienia i sugestie są akceptowane, ponieważ osoba, z którą rozmawiamy, widzi, że nam na niej zależy. Ludzie będą podążać za tymi, którzy naprawdę dbają o ich dobre samopoczucie. Po nawiązaniu kontaktu możesz zacząć oferować sugestie dotyczące uzdrawiania. Nie są to konkretne sytuacje, ale ogólne przykłady. Kiedy nasze ciała zawodzą, kiedy jesteśmy ranni lub chorujemy, kiedy stajemy przed operacją lub "zabiegami", często słyszę od ludzi dwie rzeczy:
- Szok, jak to się mogło stać?
- Co jeśli to się nigdy nie skończy?
- Czy tak będzie w moim przypadku?
Wszyscy zdają się wpadać w tę samą pułapkę. Pomimo całego naszego doświadczenia i wyzdrowienia, zapominamy, że już kiedyś chorowaliśmy i wyzdrowieliśmy. Pomimo całej naszej wiedzy, zapominamy, że nasze ciała nie są jedyną rzeczą, jaką posiadamy i że mamy duchowe i konkretne zasoby.
Wniosek
Zobaczysz coś ważnego i zaskakującego: Uzdrowienie jest normą, a nie wyjątkiem. Większość ludzi wraca do zdrowia po większości urazów i chorób, pomimo faktu, że wszyscy tymczasowo podróżujemy przez upadły wszechświat. Pewne rzeczy są nieuniknione, o ile spełnione są odpowiednie warunki. Słońce wschodzi i zachodzi. Wiatr wieje, a gałęzie się wyginają. Można skupić się na jednej rzeczy i zapomnieć o drugiej. Możesz łatwo przypomnieć sobie przypadki, w których dana osoba myślała, że już nigdy nie zrobi lub nie poczuje "x", jeśli dobrze ją poznasz. Wszystkie metafory i sugestie dotyczące uzdrawiania działają najlepiej, gdy można je dostosować do danej osoby i sytuacji. Można ich używać jako przypomnień dla siebie i innych, aby pomóc sobie w dowolnym momencie.
